GEEN TIJD! (voor Seasons)
Als ik in het openbaar spreek over mijn pogingen tot zelfvoorziening, dan roept het publiek vaak: ‘Lieve help! Jij hebt geen dagtaak maar etmaaltaak!’ Nu ben ik allerminst uit op medeleven, want ik doe dit mij zelf aan: spitten, zaaien, wieden, verspenen, uitpoten, kuikens hoeden, composteren, een stal uitmesten, oogsten verwerken en bijen toespreken. Om maar iets te noemen. Toegegeven, er zijn momenten waarop ik zelf óók denk, tuut tuut, ho ho - adem langzaam in en uit. Maar doorgaans ben ik zielsblij met mijn moestuin, beestenboel en de groene kringloop die hier lekker draait, plus het feit dat talrijke onderdelen van de maaltijd van eigen land komen. En ja, dat betekent handen uit de mouwen.
|
‘Geen tijd!’ is het veelgehoorde argument van diezelfde toehoorders als ik hen voor de broodnodige band met onze voeding aanmoedig tenminste één groente en één kruid te telen. (Dat kan zelfs in de kantoortuin, dus geen smoesjes). Maar bedoelen we eigenlijk niet ‘andere tijd’, tijd die je liever anders besteedt?
In het voorjaar, met de meimaand als ronduit hysterisch hoogtepunt, heb ík zelden ‘andere tijd’: de nachtrust is kort, de krant ligt dicht op tafel en de tv staat niet eens op stand-by. Waar is Alma? In de tuin, aan het werk. Maar soms even niet. Dan leunt ze op haar schoffel en kletst met de ganzen. Of ze ruikt in het voorbijgaan aan de vlierbloesem en neemt plaats in de avondzon, onder de mispelboom (magnifiek bloeiend), met uitzicht op een net erwtjesbed. Moe maar gelukkig. Altijd.
|